Wychodzę z łazienki nieprzytomna po zaledwie kilku godzinach snu. Ostatni raz przeglądam się w lustrze. Nigdy więcej nie zamierzam zaznać takiej sytuacji jak wczoraj, gdy pomalowałam tylko jedno oko. Wszystko jest okay, więc uśmiecham się do siebie i idę do pokoju siostry. Mama, jak zwykle, obudziła ją kilkanaście minut temu i powinna być już gotowa. Zanim zdążę złapać klamkę słyszę jej lekki, melodyjny głos.
-Już się ubrałam.- krzyczy, żeby mama usłyszała z dołu. Wszystko jest w porządku, więc wracam do siebie i kończę zawiązywać krawat od mundurka. Pakuje do plecaka ostatnie zeszyty, podczas gdy przez drzwi przebija się zapach śniadania. Gofry- uświadamiam sobie i idę do pokoju obok, żeby wspólnie z siostrą zejść do salonu.
To nie może być prawdą- myślę wchodząc do środka.
-Dlaczego nie jesteś gotowa?- złoszczę się na siostrę, widząc ją leżącą jeszcze w łóżku. Ta przeciera oczy i patrzy na mnie nieprzytomnym wzrokiem bezbronnego dziecka.
-Śniło mi się, że jestem ubrana...

Wychodzę z łazienki nieprzytomna po zaledwie kilku godzinach snu. Ostatni raz przeglądam się w lustrze. Nigdy więcej nie zamierzam zaznać takiej sytuacji jak wczoraj, gdy pomalowałam tylko jedno oko. Wszystko jest okay, więc uśmiecham się do siebie i idę do pokoju siostry. Mama, jak zwykle, obudziła ją kilkanaście minut temu i powinna być już gotowa. Zanim zdążę złapać...

Kur...!!! Opanuj się kobito! Miałaś nie przeklinać. Ale zaspałaś. Znowu! Jak można zaspać przy ustawionych piętnastu budzikach? I to dzisiaj, kiedy masz do oddania tak ważny projekt. Po cholerę siedziałam wczoraj do trzeciej?! Gdzie u licha jest moja torebka? I moja ołówkowa spódnica? Niee! Zapomniałam jej wczoraj wyprasować. Dobra, może być ta. Trochę babcina i taka długa, ale ujdzie. Przynajmniej, jeśli przyjmą mój projekt, to nikt mi nie powie, że załatwiłam go sobie zgrabnymi nóżkami. Dlaczego nigdy nic nie mogę znaleźć w tym domu? O, są moje kosmetyki. Jak dobrze, że wymyślili suchy szampon. Jeszcze ząbki, kremik, tusz i błyszczyk - i po robocie. Gotowa! Nie jest chyba najgorzej. Błagam, żeby tylko samochód był zatankowany. Dobra, pośpiesz się!
- Pa, kochanie! Trzymaj za mnie kciuki! (...) Jak to gdzie się śpieszę? Zdruniałeś czy jak? Do roboty!

Ach, dzisiaj jest sobota. No tak...

Kur...!!! Opanuj się kobito! Miałaś nie przeklinać. Ale zaspałaś. Znowu! Jak można zaspać przy ustawionych piętnastu budzikach? I to dzisiaj, kiedy masz do oddania tak ważny projekt. Po cholerę siedziałam wczoraj do trzeciej?! Gdzie u licha jest moja torebka? I moja ołówkowa spódnica? Niee! Zapomniałam jej wczoraj wyprasować. Dobra, może być ta. Trochę babcina i taka...

Budzi mnie alarm w telefonie. Co rano powtarzam sobie, że muszę go zmienić na przyjemniejszy, ale w tej chwili nie mam czasu, a potem zapominam. Wstaję i zginam się w pół – ból pleców. Żona nie narzeka, ale będziemy musieli w końcu kupić nowy materac. Taaa, jak tylko zmienię alarm w telefonie. Dobra historia zaczyna się od mocnej kawy. Ja lubię z mlekiem i cukrem. Widocznie jestem mięczakiem. Czasem mija zbyt wiele czasu zanim się wyprostuję i pije energetyka. Żona nie lubi, gdy to robię, dlatego kupuję je na stacji benzynowej po drodze do pracy. Czasem coś przeczuwa i mówi żebym tego nie robił. Wtedy nie kupuję – nie mógłbym. Jadę prosto do pracy i tam pije kawę, ale nie jest już tak dobra jak w domu. Jednak zanim z niego wyjdę, myję zęby, ubieram się i całuję żonę w czoło. Dlaczego w czoło? Względy pragmatyczne. Jest na wysokości moich ust, a ona mówi, że to jej dodaje pewności siebie i czuje go przez cały dzień. To buziak w stylu: „Jestem przy Tobie i opiekuje się Tobą. Nie martw się, za kilka godzin znowu się spotkamy.” Ze mną na resztę dnia zostaje zapach jej włosów. Mijają 24 godziny i wszystko zaczyna się od nowa.

Budzi mnie alarm w telefonie. Co rano powtarzam sobie, że muszę go zmienić na przyjemniejszy, ale w tej chwili nie mam czasu, a potem zapominam. Wstaję i zginam się w pół – ból pleców. Żona nie narzeka, ale będziemy musieli w końcu kupić nowy materac. Taaa, jak tylko zmienię alarm w telefonie. Dobra historia zaczyna się od mocnej kawy. Ja lubię z mlekiem i cukrem. Widocznie...

Lato w końcu się zaczęło. Uwielbiam te poranki. Otwarte okno i zamiast budzika głośny śpiew ptaków. Czasem irytuje, ale zwykle przyjemnie budzi mi się w ten sposób.

Chciałabym opisać sen, ale go nie pamiętam. Chwilę tak jeszcze leżę, zanim stawię czoła światu. I życiu, które przecież do łatwych nie należy...

I w końcu wstaję pełna sił, radosna... Czuję, że się sobie podobam i cokolwiek mnie nie spotka - dam temu radę!

Lato w końcu się zaczęło. Uwielbiam te poranki. Otwarte okno i zamiast budzika głośny śpiew ptaków. Czasem irytuje, ale zwykle przyjemnie budzi mi się w ten sposób.

Chciałabym opisać sen, ale go nie pamiętam. Chwilę tak jeszcze leżę, zanim stawię czoła światu. I życiu, które przecież do łatwych nie należy...

I w końcu wstaję pełna sił, radosna... Czuję, że się sobie...

Moje sny ostatnimi czasy mają tendencje do bycia proroczymi, więc kiedy tego ranka obudziłam się po przyjemnym śnie, w którym czułam się prawdziwie szczęśliwa w mojej głowie rozbrzmiał sygnał mówiący "ten dzień będzie dobry". Z uśmiechem na twarzy rozpoczęłam letni, lipcowy dzień. Byłam tak naładowana pozytywną energią, że na śniadanie postanowiłam zrobić sobie naleśniki. Nienawidzę gotować, więc jak na mnie to był wielki wyczyn. Oczywiście nic tak nie umila poranku jak zapach świeżo zaparzonej kawy, która jest jedną z moich małych miłości. Tak więc skończyłam naleśniki, nalałam kawy do filiżanki, sięgnęłam na półkę po książę niczym po przysłowiową wisienkę i wróciłam do łóżka. Oderwana od rzeczywistości i od codziennego biegu.

Moje sny ostatnimi czasy mają tendencje do bycia proroczymi, więc kiedy tego ranka obudziłam się po przyjemnym śnie, w którym czułam się prawdziwie szczęśliwa w mojej głowie rozbrzmiał sygnał mówiący "ten dzień będzie dobry". Z uśmiechem na twarzy rozpoczęłam letni, lipcowy dzień. Byłam tak naładowana pozytywną energią, że na śniadanie postanowiłam zrobić sobie naleśniki....

-Mamo!- Nie otwierając oczu uniosłam brzeg kołdry i małe ciałko wślizgnęło się pod nią. Pomacałam dłonią miejsce za moimi plecami, tak, mąż już w pracy. Zerknęłam za okno, już widno. Jest pewnie po szóstej. Spać...
-....niam niam, niam niam!!!- w końcu dotarły do mnie uporczywie powtarzane słowa.
- Za chwilę, śpij jeszcze...
-NIAM NIAM!!!- jęknęłam głośno i zwlekłam się z łóżka. Otworzyć bramkę, zamknąć bramkę, ostrożnie na schodach, do lodówki, krótkie zastanowienie, decyzja,schody, otworzyć, zamknąć,- Masz kochanie jedzonko- SPAĆ!
Nie, buła! Niam niam!- Jasna cholera! Bramka, schody, kuchnia, bułka, powrót, spać!
-... pijo, pijo!- O rzesz Ty! Bramka się zacięła, przełażę nad nią żeby było szybciej. Wracam, daję, zasypiam...
-Brum brum brum- Coś jeździ po mojej twarzy, wplątuje się we włosy. A tak, mały już nie śpi, bawi się samochodzikiem.
-Kochanie pojeździj po parapecie, zobacz, tam jest piłeczka i misio. Daj misiowi buzi.- Podreptał, zasypiam.
Dociera do mnie głośne cmokanie. To wszystkie misie mojego syna dają mi kolejno buzi. Młody oczekuje, że odwdzięczę im się tym samym. Dobra, pozamiatane, już mi nie da spać. Siadam na łóżku, zerkam na godzinę, dochodzi siódma. Mogło być gorzej. Głośno wzdycham. Już niedługo, kolejne dwa lata i będzie z niego równy gość, najgorsze za nami. Czuję mocne kopnięcie w pęcherz, tak, młodszy też już się obudził.
-To co, schodzimy na śniadanko?
-Yhym!!! Niam niam!

-Mamo!- Nie otwierając oczu uniosłam brzeg kołdry i małe ciałko wślizgnęło się pod nią. Pomacałam dłonią miejsce za moimi plecami, tak, mąż już w pracy. Zerknęłam za okno, już widno. Jest pewnie po szóstej. Spać...
-....niam niam, niam niam!!!- w końcu dotarły do mnie uporczywie powtarzane słowa.
- Za chwilę, śpij jeszcze...
-NIAM NIAM!!!- jęknęłam głośno i zwlekłam się z...

Przebudziłem się. Znowu czuję. Zapach papierosowego dymu i unoszący się swąd alkoholowej libacji uderza mnie w nozdrza. Pokój, w którym się znajduję, wygląda jak przytułek bezdomnego. Wszędzie porozrzucane ubrania, walające się butelki i paczki fajek z napisem "palenie zabija". Wstaje. Po drugiej stronie pomieszczenia wśród masy śmieci widzę łóżko. W brudnej i rozrzuconej pościeli ktoś leży. Podchodzę bliżej. Znam tego człowieka. To Michał, dwudziestosiedmioletni student politechniki. Często widywałem go pod monopolowym. Ma chlubną opinię "imprezowicz roku". On również się przebudził i siada na krawędzi łóżka, rozciąga się, dopija zawartość butelki spoczywającej obok.
- Ehh te przygotowania do sesji - mówi.

Przebudziłem się. Znowu czuję. Zapach papierosowego dymu i unoszący się swąd alkoholowej libacji uderza mnie w nozdrza. Pokój, w którym się znajduję, wygląda jak przytułek bezdomnego. Wszędzie porozrzucane ubrania, walające się butelki i paczki fajek z napisem "palenie zabija". Wstaje. Po drugiej stronie pomieszczenia wśród masy śmieci widzę łóżko. W brudnej i rozrzuconej...

Śni mi się ten sam sen często przed przebudzeniem. Idę przez park, ptaki śpiewają. Nagle przede mną materializuje się jakaś postać. Trzyma w ręku pojemnik z wodą. Wylewa jego zawartość na mnie. Zawsze zaraz po tym budzę się cała mokra. Dlaczego ? Bo rodzina chcąc zwalić mnie z łóżka, wylała na mnie szklankę lodowatej wody. I wracam do żwych.

Śni mi się ten sam sen często przed przebudzeniem. Idę przez park, ptaki śpiewają. Nagle przede mną materializuje się jakaś postać. Trzyma w ręku pojemnik z wodą. Wylewa jego zawartość na mnie. Zawsze zaraz po tym budzę się cała mokra. Dlaczego ? Bo rodzina chcąc zwalić mnie z łóżka, wylała na mnie szklankę lodowatej wody. I wracam do żwych.

Słyszę ptaki, to z pewnością czwarta nad ranem....mam czas. Dużo czasu. Dźwięki się zmieniają a wskazówki zegara pędzą między nimi. Było przyjemnie do czasu sztucznego dźwięku budzika. Wiem, że teraz ukoi mnie tylko świeża bryza poranka gdy wyjdę do pracy...potem zgiełk dźwięków ulicznych włączy się do symfonii poranka.

Słyszę ptaki, to z pewnością czwarta nad ranem....mam czas. Dużo czasu. Dźwięki się zmieniają a wskazówki zegara pędzą między nimi. Było przyjemnie do czasu sztucznego dźwięku budzika. Wiem, że teraz ukoi mnie tylko świeża bryza poranka gdy wyjdę do pracy...potem zgiełk dźwięków ulicznych włączy się do symfonii poranka.